Deze foto van twee Griekse heren, die enigszins vermoeid (maar wél gelijktijdig) het rechterbeen heffen is voor mij symbolisch voor de penibele situatie waarin hun land verkeert. Vorige week besloten de Eurolanden het noodlijdende Griekenland opnieuw een lening te verstrekken, groot 130 miljard. Daarmee is Griekenland weer even gered van een dreigend faillisement. Maar om het steunpakket te krijgen moest het Griekse parlement wel akkoord gaan met nieuwe bezuinigingen: forse ingrepen in de pensioenen, verlaging van het minimumloon, ontslag van ca.15.000 ambtenaren. Intussen werd buiten het parlementsgebouw in Athene de boel kort en klein geslagen door wanhopig protesterende Griekse burgers.
Toen ik de journaalbeelden van die protesten zag, moest ik denken aan mijn vakantie vorig jaar september in Griekenland. Op de veerboot naar Korfu raakte ik in gesprek met een jonge vrouw van een jaar of dertig, die goed Engels bleek te spreken. Ze was lerares, vertelde ze. Gevraagd naar haar visie op de eurocrisis vertelde zij dat zij zich als Griekse voor de crisis schaamde, maar dat de gewone man er niet veel aan kon doen. Het was volgens haar de schuld van de regeringen van de afgelopen 10 jaar en van de rijke Grieken, die stelselmatig de belasting hadden ontdoken. Op haar salaris van 1000 euro was in een klap 400 euro gekort. Haar huur was ca. 350 euro. Het lukte haar nog net om rond te komen, maar iets extra's (uitgaan, kleding, vakantie) zat er niet meer in. Ze was heel blij dat ze nog een baan had.
Ik had medelijden met haar en was geneigd te geloven dat de gewone Griek inderdaad niet veel schuld heeft aan deze crisis. Maar dat werd, toen ik terug was in Nederland en er met anderen over sprak direct neergesabeld! Ook 'mijn' lerares was schuldig! Ook de minder draagkrachtige Grieken hebben geen belasting betaald, zo werd mij voorgehouden. Dat zal wel, maar toch vind ik 'mijn' lerares sympathieker dan Griekse miljonairs die, zo hoorde ik op de radio, naar steden als Londen en New York zijn uitgeweken om daar hun overtollige euro's in vastgoed te beleggen.
Hoe dan ook: voor politicologen is Europa interessant object van onderzoek. Daarom is het voor medewerkers en studenten politicologie aan de UvA goed om te weten dat de Bushuisbibliotheek met ingang van 2012 een abonnement heeft genomen op het online tijdschrift Comparative European Politics. Via de Digitale Bibliotheek zijn de laatste vier jaargangen fulltext beschikbaar.
